نصب پارکت لمینت کارآسانی است؛ آنقدر که اگر یک بار خودتان انجامش دهید، تعجب خواهید کرد که چرا دیگران برای نصب آن نصاب می‌آورند. برخلاف سرامیک که نصب آن به ملات و دوغاب و سایر مواد چسبنده نیاز دارد، پارکت لمینت فرایند نصب آسان و و تر و تمیزی دارد. از طرف دیگر، نصب پارکت لمینت در مقایسه با نصب پارکت تمام چوب، سختی کار با میخ و چکش را هم ندارد. قطعات پارکت لمینت به راحتی در هم چفت شده و بر روی زمین نصب می‌شوند.
پارکت لمینت جزو آن دسته از کفپوش‌هاست که نیازی به اتصال به زیرساز کف ندارد. فرایند نصب لمینت بیشتر شبیه چیدن قطعات یک پازل بزرگ در کنار یکدیگر است. معمولا نصب لمینت بیشتر از یک روز زمان نمی‌برد. در ادامه‌ی این مقاله با فرایند نصب لمینت آشنا خواهید شد.
نکات پیش از شروع کار
برای نصب صحیح لمینت لازم است زیرساز کف یا سطح کفپوش قدیمی زیرین کاملا مسطح، صاف و تمیز باشد. پارکت لمینت را می‌توان با موفقیت از روی یک کفپوش قدیمی مثل ورقه وینیل هم کار کرد؛ به شرطی که سطح آن صاف و مسطح باشد، نه سست و شل. برای زیرکار می‌توانید از یک لایه فوم استفاده کنید. با این حال اگر سطح زیرکار خرابی داشته و ناهموار باشد، ممکن است نیاز داشته باشید قبل از قرار دادن لایهی فومی، ایرادات آن را برطرف کنید و سپس یک ردیف تخته چندلایه‌ای نازک روی آن قرار دهید. پس از این کار می‌توانید نصب پارکت لمینت را روی لایهی فومی آغاز کنید.
پیش از آغاز کار، قرنیزهای پای دیوارها را بکنید. کف اتاق را کاملا با جارو یا برس گردگیری کنید یا جاروبرقی بکشید.
ابزارهای مورد نیاز برای نصب پارکت لمینت
- تیغ موکت‌بری(کاتر)
- چکش
- چکش سر لاستیکی(اختیاری)
- نوار متر
- خط‌کش
- گونیا
- مداد
- ماشین اره صفحه‌ای، اره مویی یا اره دستی
- اره میزی (اختیاری)
- گچ برای خط کشیدن
- متریال‌های مورد نیاز برای نصب پارکت لمینت
- پارکت لمینت
- زیرساز و نوار چسب
- چند قطعه چوب به درد نخور برای فاصله گذاری
- راهنمای نصب لمینت
برای نصب پارکت لمینت مراحل زیر را به ترتیب انجام دهید
1) چیدمان مورد نظرتان را امتحان کنید.
قطعات لمینت را طبق الگویی که مد نظر دارید روی زمین بچینید و الگو را امتحان کنید. اگر اندازه‌ی اتاق کوچک یا متوسط است، بهتر است به جای متر زدن و انجام محاسبات برای انتخاب الگوی مناسب، قطعات را به شکل‌های گوناگون کف زمین بچینید و امتحان کنید تا به الگوی دلخواه‌تان برسید.
قطعات پارکت لمینت را در سر تا سر کف اتاق، پهلوی هم بچینید. نیازی نیست در این مرحله قطعات را در هم چفت کنید ولی اگر خواستید هم می‌توانید سطحی این کار را انجام دهید. فقط مراقب باشید روی کفپوش پا نگذارید و راه نروید چون احتمالا اتصالات آن که خوب در هم چفت‌نشده‌اند خواهند شکست.
قطعات را از عرض پهلوی هم قرار دهید. مراقب باشید زبانه قطعات را در شیارها چفت نکنید، زیرا ممکن است جداکردن آن بعدا سخت باشد و موجب شکستگی شود.
هر وقت به چیدمان کلی موردنظرتان رسیدید، قطعات را از روی زمین بردارید و در گوشه‌ای بگذارید. در این مرحله می‌توانید از چیدمانی که به آن رسیده‌اید عکس بندازید تا یادتان نرود.
2) لایهی زیرکار یا لایهی عایق رطوبت را نصب کنید.
تولیدکنندگان کفپوش‌ها همیشه پیشنهاد می‌کنند بهتر است قبل از نصب پارکت لمینت از یک لایهی زیرکار استفاده شود. لایهی زیرکار لایهی فومی نازک و متراکمی است که به عنوان عایق صدا و حرارت نیز عمل می‌کند. همچنین این لایه راه رفتن بر روی پارکت لمینت را آسان تر می‌کند و به اتصال بین درزهای ریز زیرساز کف و یا پوشاندن برآمدگی‌های آن کمک می‌کند.
لایهی فوم را کف زمین پهن کنید و لبه‌ها را به هم نزدیک کنید، طوری که مماس باشند و روی هم نخوابند. درزهای اتصال را برای محافظت بیشتر با نوار چسب بپوشانید.
با استفاده از کاتر لبه‌های لایهی فومی را کوتاه کنید تا کیپ دیوار شوند.
توصیه:
اگر زیرساز کف شما از بتن و سیمان است و یا هر متریال دیگری که ضدآب نیست، بهتر است برای نصب پارکت لمینت بر روی آن از لایهی زیرکار عایق رطوبت استفاده کنید. بعضی از لایه‌های زیرساز مخصوص این کار در بازار وجود دارند. اما به جای استفاده از آن‌ها می‌توانید از یک لایه نایلون ضخیم استفاده کنید و درزهای اتصال را نیز با نوار چسب بپوشانید. معمولا این لایه، زیر زیرساز اصلی قرار می‌گیرد.
3) اولین ردیف قطعات لمینت را کار کنید.
بلندترین دیوار را برای شروع کار انتخاب کنید. قطعه‌ای که قرار است در مجاورت دیوار قرار بگیرد را بردارید و زبانه‌ی آن را ببرید. این کار را می‌توانید به راحتی با کاتر انجام دهید یا از اره‌ی ماشینی یا دستی استفاده کنید.
شروع کنید و ردیف اول قطعات را در امتداد دیوار بچینید (قسمت برش‌خورده‌ی قطعات رو به دیوار باشد). از سمت راست شروع کنید و به چپ پیش بروید. یک قطعه لمینت برش‌نخورده و کامل را در مقابل دیوار قرار دهید و به اندازه‌ی نیم الی یک سانتی‌متر از دیوار فاصله دهید (مطمئن شوید که طرف شیاردار لمینت رو به دیوار نیست). حالا تکه چوب‌های به درد نخوری که برای فاصله‌گذاری در اختیار داشتید را بین دیوار و لمینت قرار دهید تا این فاصله حفظ شود.
توصیه:
بهتر است با استفاده از یک ماژیک یا گچ جایی که لبه‌ی شیاردار قطعات لمینت ردیف اول قرار خواهند گرفت را علامت بزنید و با وصل کردن علامت‌ها خطی صاف بکشید. دلیل این کار این است که دیوارها همیشه صاف نیستند و گاهی کج‌اند. پس اگر می‌خواهید نصب پارکت لمینت را اصولی انجام دهید، انجام این کار لازم است؛ وگرنه مجبور می‌شوید ردیف‌های بعدی را تو یا بیرون‌تر کار کنید.
4) ردیف اول را کامل کنید.
ممکن است به انتهای ردیف اول که برسید، آخرین قطعه‌ی لمینت برای آن فضا بزرگ باشد. این فضا را با متر اندازه بگیرید. روی یک قطعه لمینت سالم همین اندازه را از سمت زبانه‌دار علامت بزنید. به این ترتیب زبانه برای اتصال به قطعه لمینت آخر ردیف اول حفظ می‌شود. فراموش نکنید برای فاصله‌ی نیم الی یک سانتی بین دیوار و آخرین قطعه هم جا بگذارید.
قطعه لمینت را با اره دستی یا ماشینی ببرید. باقی‌مانده‌ی قطعه‌ی برش‌خورده را نگه دارید، چون ممکن است همین قطعه اولین قطعه‌ی ردیف دوم باشد.
قطعه‌ی برش‌خورده را در آخرین قطعه‌ی کامل ردیف اول چفت کنید.
5) ردیف بعدی را بچینید.
با هر بار حرکت از راست به چپ، آخرین قطعه‌ی هر ردیف یک قطعه‌ی برش‌خورده خواهد بود. باقی‌مانده‌ی قطعه‌ی برش‌خورده را به جای اولین قطعه‌ی ردیف بعد کار کنید و دوباره ردیف بعدی را با یک قطعه‌ی کامل کار کنید. این منوال را تا آخر فرایند نصب پارکت لمینت ادامه دهید.
دلیل این کار این است که نمای نهایی ردیف‌های لمینت باید دندانه‌دار باشد، یعنی درزهای ردیف‌ها در امتداد هم قرار نگیرند. قرار گرفتن درزها در امتداد هم نه تنها ظاهری ناپسند دارد، بلکه استقامت ساختار کفپوش را نیز پایین می‌آورد.
بهتر است طول قطعات برش‌خورده کمتر از 40 سانت نباشد. اگر متوجه شدید ردیف اول طوری است که یک قطعه‌ی برش‌خورده‌ی کمتر از 40 سانت در انتها باقی می‌ماند، بهتر است آن ردیف را طوری تنظیم کنید که با یک قطعه‌ی برش‌خورده از سمت راست شروع شود. با این کار مطمئن می‌شوید که قطعه‌ی برش‌خورده‌ی انتهای سمت چپ طول قابل قبولی دارد.
6) ردیف‌های بعدی را به همین ترتیب کار کنید.
نصب پارکت لمینت ردیف دوم و ردیف‌های بعدی را به همین ترتیب ادامه دهید. برای این ردیف‌ها، هر قطعه را با زاویه‌ی 45 درجه نگه دارید و زبانه را داخل شیار قطعه‌ی مجاور جا بیندازید. سپس لمینت را بخوابانید تا سر جایش چفت شود. در نهایت هم با چکش سر لاستیکی از بغل به آن ضربه بزنید تا زبانه سر جایش محکم شود.
7) ردیف آخر را نصب کنید.
ردیف آخر را نیز طبق منوال قبل کار کنید. شاید قطعه‌ی آخر ردیف آخر هم نیاز به برش داشته باشد. اندازه‌ی مورد نیاز را روی یک قطعه لمینت علامت بزنید (مطمئن شوید که فاصله‌ی نیم الی یک سانتی بین دیوار و لمینت را هم حساب کرده‌اید). قطعه را با اره دستی یا ماشینی برش دهید.
آخرین قطعه‌ی برش‌خورده را هم به همان صورتی که گفتیم (با زاویه ی 45 درجه) نگه دارید و و در قطعه‌ی مجاور چفت کنید. معمولا کار کردن آخرین قطعه‌ی ردیف آخر مشکل است، چون تنگِ دیوار هستید و فضای کافی برای کار کردن وجود ندارد. اما با در نظر گرفتن فاصله‌ی مورد نیاز بین دیوار و آخرین قطعه، فضای کافی برای زاویه‌دار نگه‌داشتن قطعه و جا انداختن آن در شیار وجود خواهد داشت.
در نهایت، قطعه چوب‌هایی که برای حفظ فاصله‌ی بین دیوار و لمینت‌ها استفاده کرده بودید را بردارید و قرنیزها را سرجای خود، پای دیوار، نصب کنید. درزهای باقی‌مانده‌ی دور تا دور دیوار باید با گچ‌کاری پر شوند.
نکات مربوط به بریدن قطعات
نگران صاف بریدن قطعات نباشید. قطعات لمینت بسیار نازک‌اند و مغزی داخل آن‌ها تخته فیبر است که به آسانی برش می‌خورد. لبه‌های برش‌خورده در انتهای کار زیر قرنیز و گچ‌بری می‌مانند، پس خیلی نگران صاف بریدن‌شان نباشید.
اره‌ی رو میزی بهترین برش‌ها را می‌زند، اما از سنگ فرز، اره مویی و یا حتی اره دستی نیز می‌توانید استفاده کنید. معمولا تیغ اره‌ی دندانه‌دار خرده چوب‌های کمتری باقی می‌گذارد. اره مویی برای ایجاد شیار، بریدن قسمت‌های منحنی و سایر برش‌ها مناسب است.
سنگ فرز و اره مویی از وسط تخته برش می‌دهند، بنابراین بیشتر تراشه‌‌ها و ناهمواری‌ها روی سطح کار می‌افتد. برای به حداقل رساندن این ناهمواری‌ها، قطعات را از پشت اره کنید. اره رو میزی از پشت کار برش می‌دهد، پس قطعات را به سمت رو قرار دهید و بعد اره کنید.
